ในวันที่ไม่เหลือใคร
ในวันที่จะอดตาย
ในวันที่ตัวคนเดียว
ในวันที่จะหมดไฟ
วันที่มันเดือดร้อน
วันที่ไม่เหลือน้อง
วันที่ไม่เหลือค่า
วันที่ไม่เหลือใจ
ในวันที่ไม่เหลือใคร
ในวันที่จะอดตาย
ในวันที่ตัวคนเดียว
ในวันที่จะหมดไฟ
วันที่มันเดือดร้อน
วันที่ไม่เหลือน้อง
วันที่ไม่เหลือค่า
วันที่ไม่เหลืออะไร
รับมือกับความสุข
รับมือกับความทุกข์
รับมือกับความหนาว
แบกรับมันอยู่คนเดียว
ยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยว
ยืนอยู่อย่างเดียวดาย
ไม่มีคนอยู่เคียงข้าง
ไม่มีใครอยู่เคียงกาย
ตอนที่กูเหนื่อยล้า
ตอนที่กูเบื่อหน่าย
มรสุมที่มันเข้ามา
ปัญหาที่มันถาโถม
ปัญหาที่มันเรื้อรัง
ปัญหาที่มันหมักหมม
ยิ่งแก้ก็ยิ่งบานปลาย
กูมีปัญหาเป็นของสะสม
มันทำให้สับสน
ทำให้ประสาทแดก
มันทำให้มันดูแย่
ต้องผูกและแก้มันอยู่คนเดียว
มีสุขที่มันเวียนวน
มีทุกข์ที่มันวนเวียน
เรียงเข้ามาทีละคน
เอากูไม่ลงสักคนเดียว
เหยียบมันให้จมตีน
เหยียบมันให้จมลง
เหยียบมันด้วยคำคน
เหยียบมันให้ลงโลง
ทำดีจะได้ชั่ว
ทำชั่วจะได้ดี
ทำดีกูไม่กลัว
แต่ถ้าทำชั่วกูไม่อิน
ในวันที่ไม่เหลือใคร
ในวันที่จะอดตาย
ในวันที่ตัวคนเดียว
ในวันที่จะหมดไฟ
วันที่มันเดือดร้อน
วันที่ไม่เหลือน้อง
วันที่ไม่เหลือค่า
วันที่ไม่เหลือใจ
ในวันที่ไม่เหลือใคร
ในวันที่จะอดตาย
ในวันที่ตัวคนเดียว
ในวันที่จะหมดไฟ
วันที่มันเดือดร้อน
วันที่ไม่เหลือน้อง
วันที่ไม่เหลือค่า
วันที่ไม่เหลืออะไร
วันที่พายุฝนมันสาดมา
วันที่เรือลำนั้นมันอัปปาง
วันที่ครอบครัวคนรักจากลา
คนที่จากไปแล้วไม่กลับมา
มีแค่ตัวเองที่จะศรัทธา
วันที่มีเพียงแค่เหล้ากับยา
บันทึกชีวิตที่เคยผ่านมา
บันทึกเรื่องราวที่เหมือนกับปรัชญา
แสร้งทำทั้งทั้งที่มันขัดตา
มีร้ายและดีในบางเหตุการณ์
ความหวานเป็นลมความขมเป็นยา
สักวันสำเร็จมันจะแบ่งบาน
โลกความเป็นจริงยิ่งกว่านิทาน
ในความจริงยิ่งกว่านิยาย
ควรใช้ชีวิตอย่างมีวิชา
ควรใช้ชีวิตอย่างมีทิศทาง
ก่อนร่างกายไม่เหลือวิญญาณ
ก่อนที่สักวันจะถูกตีตรา
ทิ้งความยิ่งใหญ่ไว้ให้นินทา
ทิ้งขว้างความจริงไว้ให้วิจารณ์
ทิ้งความยิ่งใหญ่ไว้บนสายฟ้า
ทิ้งความอ่อนไว้ไว้บนสายน้ำ
ทิ้งความเป็นจริงไว้บนพื้นดิน
ทิ้งขว้างความดีไว้บนพื้นทราย